“De tijden veranderen
(niet…)”
Een film van Leonore Wijsmuller voor en over Robbert Wijsmuller
“Twee dagen voordat mijn vader overleed vertelt mijn vader me
dat hij zich eenzaam en vernederd voelt; Iemand die zoveel heeft bereikt,
verdient het niet zó in herinnering te blijven.” (Leonore
Wijsmuller)
Het levensverhaal van filmdistributeur Robbert Wijsmuller is opmerkelijk:
Robbert Wijsmuller was “groots en meeslepend” (Carie
Wijsmuller-Heerema, Jasper en Joris Peterich overlijdensadvertentie NRC
Handelsblad 10 september 2001).
Concorde Film
Lieve pappa, je had zo’n liefde voor film, voor het leven. Het
moest allebei groots, luidruchtig. Je zei: “Film is pas film als
het op een groot doek wordt vertoond, met goed beeld, goed geluid, goede
stoelen zonder pauze.” (Toespraak zoon Roderick Wijsmuller
tijdens de begrafenis.)
Robbert Wijsmuller is jarenlang de grootste onafhankelijke
filmdistributeur van Nederland geweest. Met zijn tiranniek gerunde eigen
onderneming -Concorde Film- haalt hij de belangrijkste onafhankelijk
geproduceerde Amerikaanse films als Amadeus, The Last Emperor,
Dirty Dancing en Pulp Fiction naar Nederland; dit vooral
dankzij zijn unieke werkwijze en het vermogen om talent in een vroeg
stadium te herkennen.
Ondanks het feit dat hij jaarlijks gul trakteert op ieder festival
(variërend van champagne en spaghetti tot blini’s en bitterballen)
weet (bijna) niemand dat hij miljoenen schuld heeft aan diverse
instanties.
Geruchten gaan daarover in de filmwereld wel de ronde. Toch komt er
jaarlijks weer op tijd een hit; zo weet hij de schuldeisers net voldoende
tevreden te houden.
Hij gaat op een in Nederland ongebruikelijke manier failliet en ziet
alles wat hij heeft opgebouwd in rook opgaan. Ook al zijn privé
eigendommen is hij kwijtgeraakt. Tot op de dag van vandaag is het
faillissement niet afgewikkeld.
Robbert Wijsmuller
De zondag overleden filmdistributeur Robbert Wijsmuller was een wonder
van opgewekt bekakt-zijn. Hij kon beeldend vertellen hoe zijn moeder in
het Jappenkamp voor zijn ogen in elkaar geslagen werd: “Stout
geweest!” Hij hield van innemen - hij kon in gruwelijk tempo
gedistilleerd achterover slaan en maakte een paar van zijn meest
succesvolle deals door de tegenpartij compleet onder tafel te drinken - ,
hij hield van duur eten, hij hield ervan om in Cannes met de Rolls te
komen voorrijden bij het Carlton en was ook nooit te beroerd om het
verzamelde gepeupel van de filmpers vanuit het vliegtuig op zijn
wijngaarden te wijzen. En toch was Wijsmuller geen snob. (Theo van
Gogh, Filmkrant, september 2001)
De film
“Het is pas mislukt als je het opgeeft; mededeling voor
pessimisten en zelfoverschatters”.
(teruggevonden op een kladbriefje van RW op zijn laatste woonadres)
Gebleken is dat velen bereid zijn te helpen in de vorm van materiaal,
interviews en informatie. Sinds 29 maart 2005 is er een Commanditaire
Vennootschap geregistreerd welke de naam RW-film CV draagt. Hier kunnen
particulieren en fondsen intekenen om te participeren in dit project.
Natuurlijk zullen zij ook deel uitmaken van de winstsleutel.
Henny Vrienten heeft zijn medewerking toegezegd om de filmmuziek te
componeren.
De première is 4 september 2006, voor genodigden (smoking verplicht!).
Het Nederlands Film Festival heeft zich aangeboden als platform waar de
documentaire voor het publiek in première kan gaan. AVE Concorde BV zal
de film uitbrengen.
top |