De gisteren in een ziekenhuis in Den Haag overleden Robbert Wijsmuller (61) was een van de eerste Nederlandse filmdistributeurs uit de commerciële sector die regelmatig het Internationale Film Festival Rotterdam bezocht. Ze verkochten daar paarse schoenen, vond hij, en daar was weinig vraag naar, maar je moest het wel in de gaten houden en van harte ondersteunen.
Met zijn in 1972 opgerichte onafhankelijke verhuurmaatschappij Concorde film stak Wijsmuller vaak zijn nek uit voor ‘moeilijk product’, zoals Franse en Nederlandse films. Voor die inspanning ontving hij in 1997 de Cultuurprijs van het Nederlandse Film Festival; een jaar later was Concorde film failliet, en werd Wijsmuller door de schuldeisers tot op de

met een eigen Rolls Royce 300 meter naar de disco reed, was tot armoede vervallen en werd nauwelijks meer in het openbaar gezien. Wijsmuller werd gestraft voor zijn ouderwets geworden geloof in de betrouwbaarheid en loyaliteit van de internationale filmhandel. Hij dacht dat vriendschap met zijn leveranciers, met sleutelfiguren als Claude Berri, Saul Zaentz of Roman Polanski, hem zouden behoeden tegen de financiële ondergang. Zijn schulden waren zo hoog opgelopen, dat ook geen bank er meer brood in zag. De plaats van ‘grootste onafhankelijke distributeur’ is nu overgenomen door een meer pragmatische en zichzelf meer in acht nemende generatie. Of ze even inventief zijn, en even veel van film houden als Wijsmuller, dat is verre van zeker.